Şans ...

Gözünüzü kapayın,

Büyük bir camia düşünün.

Son 14 senede bir şampiyonluğu olan,

Ciddi bir kabuk kırılması yaşamış,

Ve hala da yaşayan.

Sonra kendimizi savaşta hissedin,

Bütün köprülerimiz yıkılmış,

Yollarımız kapanmış,

Ve bütün eli kalem tutanlarımız pasifize edilmiş.

Karışmamayı becerebilen ve dimdik duran tek yerimiz,

Tribün!

Devam ediyoruz,

Sahanın öbür tarafındakiler,

Ortak bildiri yayınlamışlar;

Beşiktaş"ın şansı!

Şu an gelinen noktaya itafen.

Nedir şans?

Benim için şans,

Nouma"nın şortudur,

Bobo"nun yumruğudur.

Sizin için şans,

Ki öyle diyorsunuz,

Ya Mustafa Denizli"dir,

Ya da Mustafa Denizli Beşiktaş"a geldiği için Beşiktaş şanslıdır.

Hiç kimse,

Ama hiç kimse bu tribünün dirayetini konuşmaz.

Sırf takımına olan aşırı sevgi nedeniyle,

Dimdik duran bu tribünü,

Hiç kimse konuşmaz.

Açın gözünüzü,

Ve bırakın savaşı.

Kadıköy"de Fener"e,

Sami Yen"de G.Saray"a yenilinmiş,

Hiç te iç açıcıcı bir manzara yok.

Uhu ile yapışmış bütün parçalar dağılmak üzere.

İlk yarı bitmiş,

Ve sen 6 puan geridesin.

Tüm ihanetlere ve ağır ithamlara rağmen,

O dimdik duruşu hiç kimse konuşmaz.

İkinci yarı başlarken,

İlk maçta,

Mustafa Denizli o çok konuşulan tribüne çağrılmasa,

Yani güven tazelenmese,

Dimdik durulmasa takımın arkasında.

Ne şansı, kim şanslı Atilla (Gökçe) abi.

Ya da ne taraftar ne futbolcu şampiyonluklardan kendilerine fazla pay çıkarmamalıdır.

"Herşey Mustafa Denizli"dir diyen Sayın Ediz Sırapınar.

Yukarıda saydığım satranç hamlelerinin birini eksik yapsaydık,

Sayın Erman Toroğlu"da hazır bekliyorken,

Ne şansı, ne Mustafa Denizli"si Sayın Sırapınar.

Şampiyonluğa giderken bile,

Futbol takımını bölgelere ayırmak,

Ve huraferliğe soyunmak.

Yapmayın beyler,

Ne şansı?

Nedir şans?

Şans hazırlıkları kafalara girer.

Unutmayın!

Bu taraftar,

İnacını belgeleyen o sloganı,

Tribünün orta yerine asmadı mı.

"Bu oyunu Biz Bozacağız"

Siz Beşiktaş şampiyon olamaz derken,

Bağırmadı mı taraftar.

Bu sene bu takım ...

Ne şansı?